Nieuws van het pedagogisch team

Huilen en emoties bij jonge kinderen

Als volwassenen word je zelf ook geraakt door de emoties die een kind uit, je wilt dat het kind zich goed voelt en blij is. Een valkuil die hierbij kan ontstaan is dat je de emotie van het kind wilt wegnemen zonder deze te erkennen.

Het is een veelvoorkomend scenario: een kind is boos of verdrietig en de volwassene probeert snel in te grijpen, door af te leiden of het probleem op te lossen.
Op het moment dat een kind boos is of huilt, is het belangrijk om die emotie niet te ontkennen of weg te nemen, maar deze juist te erkennen. Een eenvoudige en krachtige benadering is om te zeggen: “Ik zie dat je verdrietig bent” of “ik zie dat je boos bent, ik ben hier voor je.” Dit biedt het kind de gelegenheid om zijn emoties te uiten en zich gehoord te voelen. Het is niet alleen een kwestie van het kind ‘troosten’, maar van het bieden van ruimte voor de emotie om deze te verwerken. Dit voorkomt dat emoties zich ophopen en later oncontroleerbaar worden. 

Huilen
Huilen is voor jonge kinderen een vorm van communicatie, maar het is meer dan dat. Huilen is ook een manier om stress los te laten. Huilen is zelfs gezond. Het helpt om stress te verlagen, emoties te reguleren en pijn te verzachten. Tranen bevatten stoffen die kalmerend werken en helpen bij het herstellen van het emotionele evenwicht. Door kinderen de ruimte te geven om te huilen, wordt het niet alleen een leermoment in de omgang met emoties, maar ook een kans voor het kind om emotioneel sterker en veerkrachtiger te worden. Daarbij is het natuurlijk wel van belang dat een opvoeder het kind ondersteund.
Wanneer een kind huilt of zich verdrietig voelt, is het essentieel dat de opvoeder niet alleen de emotie erkent, maar ook op een manier reageert die het kind het gevoel geeft dat het oké is om die emoties te uiten.

Het troosten van een jong kind kan variëren, afhankelijk van de situatie. Het is belangrijk om rustig te blijven, het huilen niet te negeren, maar te proberen de oorzaak te begrijpen. Je kunt het kind troosten door het bieden van fysiek contact, door zachtjes te zingen of door troostend tegen het kind te praten en te verwoorden wat je ziet, bijvoorbeeld: “je bent zo moe maar het slapen wil niet lukken, ik ben er voor je”.
Het is belangrijk dat ouders en mede opvoeders sensitief responsief, geduldig en empathisch, reageren op het huilen van hun kind. Door de emotionele behoeften van het kind te begrijpen en een veilige en liefdevolle omgeving te bieden, kunnen ouders hun kind helpen om met stress om te gaan en zich verder te ontwikkelen.